Zwembroek

Gelukkig is de jeugd van tegenwoordig nog wel te porren voor bijvoorbeeld een flinke fietstocht. Tijdens een van de warme dagen van de afgelopen periode pakte Wilma een goed boek voor een plaatsje in de schaduw en waagden de mannen zich aan een fietsrit langs het Veluwemeer. We startten vanaf de camping bij Nunspeet en begonnen met een overtocht met een klein pontje naar de Flevopolder. En door telkens leuke dingen in het vooruitzicht te stellen trapten we aardig wat kilometers weg. Die leuke dingen bestonden - dankzij de hoge temperaturen - vooral uit consumpties bij fritestentjes langs de route of een verfrissing in het water. Een ‘Tour de Fr.. itestenten’ noemden we onze sportieve ronde zelf gekscherend.

Wel baalden we dat we onze zwembroeken waren vergeten, maar tot boven mijn knieen in het water te staan gaf genoeg verkoeling en Bastiaan's sportieve ondergoed kon best als zwembroek dienen. Toen we een ijsje aten bij een snack-keizer aan de rand van het meer wendden we onze blik richting strand, alwaar een groepje mensen stond te jeu-de-boulen. Ik tikte Bastiaan aan en zei ‘hier zijn veel meer mensen hun zwembroek vergeten’! Geschrokken hield Bas zijn hand schuin voor zijn oog. ‘Getver!!’ riep hij, en eraan toevoegend ‘nee… echt!’. ‘Dat mag je zo niet zeggen Bastiaan’, wees ik hem terecht, al moest ik toegeven dat de witte kadetjes en de vleessnacks in de vitrine van de snack-keizer er een stuk aantrekkelijker uitzagen dan de bruine billen en het warme vlees dat nààst zijn loketje ten toon werd gesteld..

Ik moest meteen denken aan die sketch waarin Herman Finkers aangaf dat hij op een nudistencamping altijd het water in springt wanneer hij een aantrekkelijke verschijning tegenkomt, om te voorkomen dat zijn ´opwinding´ te zien is. Ook bij dames waarbij de kans nul komma nul is dat hij opgewonden raakt, springt hij altijd toch maar even in het water; uit beleefdheid…